REKLAMY

wiertarka ręczna - animacjaObrabiarka skrawająca służąca do wiercenia, rozwiercania i pogłębiania otworów, a czasami również wytaczania i gwintowania.

Także przyrząd ręczny do wiercenia z napędem ręcznym za pomocą korby, albo napędem od silnika elektrycznego lub pneumatycznego.

Historię rozwoju wiertarki należy rozpocząć od wynalezienia łuku - pierwszego bezspornego wynalazku technicznego dokonanego bez zastosowania wzorów znanych w przyrodzie.

Najstarsze wykopaliska, w których znaleziono łuk, pochodzą z 40 do 20 tysięcy lat p.n.e. Wynalazek ten otworzył nowe możliwości wykorzystywania siły mechanicznej nie tylko do wyrzucania strzał na dużą odległość, ale również do zmiany ruchu posuwistego na ruch obrotowy.

rozpalanie ognia wiertarką łukowąOwinięcie cięciwy łuku wokół kołka drewnianego lub wykonanego z innego materiału, stało się początkiem wiertarek łukowych lub inaczej smyczkowych. Wiertarki te służyły do rozniecania ognia, gdy obracający się kołek dociskany był do kawałka drewna, wskutek czego wydzielało się ciepło tarcia, oraz wiercenia otworów w kamieniu i kościach za pomocą wierteł przy wytwarzaniu młotów, siekierek i toporów kamiennych, oraz innych narzędzi.

Mimo prymitywnej konstrukcji wiertarka smyczkowa przetrwała w niezmienionej postaci aż do średniowiecza i była stosowana jeszcze w XVII wieku.


REKLAMY

Pierwsze istotne udoskonalenia wiertarki wprowadzono dopiero w okresie średniowiecza, w związku z rozwijającą się produkcją odlewanych armat. Konieczność wiercenia długich otworów o dużych średnicach, przyczyniła się do skonstruowania poziomych i pionowych wiertarek do obróbki luf, oraz specjalnych narzędzi - wierteł działowych (XVI wiek).
W wiertarkach tych, ruch obrotowy uzyskiwano od napędu siłą mięśni kilku ludzi lub zwierząt, a w późniejszym okresie od koła wodnego. Ruch posuwisty wprowadzania wiertła w głąb wierconej lufy był ręczny, przy użyciu przekładni ślimakowej, przy czym konieczne było częste wycofywanie wiertła z wierconego otworu w celu usunięcia wiórów. Jak w wielu innych maszynach, istotnego usprawniania wiertarki dokonał Leonardo da Vinci, konstruując centrujący uchwyt wiertła otwierany lub zamykany jednym ruchem.

Najważniejszego udoskonalenia dokonano jednak dopiero w 1863 roku, kiedy to Szwajcar Martignoni wynalazł podstawowe do dzisiaj narzędzie wiertarskie - tzw. wiertło kręte. Część robocza tego wiertła składa się z dwóch śrubowo ułożonych zwojów zakończonych ostrzami skrawającymi, oraz dwóch rowków między tymi zwojami. Śrubowe rowki umożliwiają odprowadzenie na zewnątrz wiórów powstających podczas obróbki, co w znacznym stopniu ułatwia wiercenie i zwiększa jego wydajność. Od tego momentu następuje intensyfikacja prac nad ulepszeniem konstrukcji wiertarek. Pierwsze z nich to wiertarki ramowe wykonywane z drewna, w których tylko narzędzie i łożyska są metalowe. Później powstają wiertarki metalowe słupowe, kadłubowe i inne.

wiertarka stołowaW dwudziestych latach XX wieku pojawiają się pierwsze wiertarki wielowrzecionowe, umożliwiające jednocześnie wiercenie wielu otworów w częściach obrabianych seryjne (przemysł samochodowy i in.), a później tzw. wiertarki współrzędnościowe, wyposażone w urządzenia pomiarowe pozwalające na wiercenie kilku rozstawionych otworów z dokładnością ich położenia względem siebie do kilku mikrometrów.

Istotne zmiany dotyczą również napędu. Napęd ręczny i z koła wodnego zastąpiono początkowo napędem od silników parowych, wykorzystując zasadę przeniesienia napędu przy użyciu transmisji pasowej i linowej, wynalezionej przez Leonarda da Vinci, a po wynalezieniu silników elektrycznych wiertarki wyposażono w napęd indywidualny 

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj