Wynalazca polski, pionier lotnictwa i żeglugi podwodnej (1844 - 1938).
Wywodził się ze szlachty. Jako najzdolniejszy z szóstki rodzeństwa, po ukończeniu szkoły parafialnej, został umieszczony przez swojego ojca w jezuickim liceum św. Barbary pod Paryżem.
W nauce specjalnie się nie wyróżniał, za to był inicjatorem większości kawałów robionych jezuitom. Mimo zdania egzaminu końcowego - ci w rewanżu nie przyznali mu świadectwa dojrzałości.
Jego pierwszym wynalazkiem był opatentowany w 1867 roku w Paryżu licznik kilometrów dla dorożek konnych.
Dokonał dwóch wynalazków nagrodzonych na Wystawie Powszechnej w Wiedniu w 1873 roku: specjalnego cyrkla do wykreślania przekrojów stożkowych, oraz parabolicznego regulatora silników parowych. W tym samym okresie skonstruował aparat rejestrujący prędkość parowozu, oraz automat do sprzęgania wagonów.
Skonstruował też dromograf – przyrząd automatycznie kreślący drogę statku na mapie. W wyniku zainteresowania tym przyrządem rosyjskiej marynarki wojennej Drzewiecki przeniósł się do Rosji, gdzie zajął się konstruowaniem okrętów podwodnych, stale je udoskonalając i wyposażając w nowoczesne urządzenia.
Po tym, jak dowiedział się, że Edison skonstruował ołowiane akumulatory, od 1888 roku konstruował okręty podwodne o napędzie elektrycznym. Jako pierwszy na świecie wpadł na pomysł, by okręt podwodny wyposażyć w peryskop.
W 1892 roku przeniósł się na stałe do Francji.
W roku 1898 został laureatem pierwszej nagrody w konkursie ministerstwa marynarki za projekt nowoczesnego okrętu podwodnego o wyporności 120 ton - jego projekt okrętu miał napęd hybrydowy (na powierzchni poruszał go silnik parowy, a pod wodą - elektryczny).
Najważniejszym wynalazkiem konstruktora zastosowanym w tym prototypie okazały się wyrzutnie torpedowe na sprężone powietrze: dzięki nim można było bezpiecznie wystrzelić torpedę pod wodą. To rozwiązanie od 1901 roku wprowadzały kolejne marynarki świata.
W 1908 roku, zbudowano w Rosji według jego projektu okręt podwodny z napędem spalinowym o wyporności 350 ton. Dzięki matematycznym wzorom zastosowanym przez wynalazcę, możliwe stało się obliczenie kształtu i wymiaru optymalnej śruby napędowej dla danej jednostki.
Zajmował się badaniem lotu ptaków, a obserwacje wykorzystywał do zgłębiania problemów lotnictwa.
Jako pierwszy - jeszcze przed lotem braci Wright - stwierdził, że możliwy jest lot maszyny cięższej od powietrza. Zapowiedział, że będzie to płatowiec, maszyna poruszająca się w powietrzu z pewną prędkością i tworząca z kierunkiem ruchu pewien kąt - kąt natarcia.
Skonstruował płatowiec Canard, wyposażony w tylne śmigło i samoczynne urządzenia stabilizacyjne. W roku 1913 powstał aeroplan Drzewiecki, na którym wypróbowane zostały jego rozwiązania. Co prawda ten rodzaj napędu nie znalazł szerszego zastosowania, ale używa się go do dziś np. w motolotniach.
Z inicjatywy Stefana Drzewieckiego powstały w Paryżu pierwsze tunele aerodynamiczne 
