Jest to stop łożyskowy z zawartością 83% cyny, 9%-10% antymonu oraz miedzi. Stop ten jest używany na silnie obciążonych panewkach łożysk ślizgowych.
Opracowany został w 1839 roku przez wynalazcę i złotnika amerykańskiego Isaaca Babbitta (1799 - 1862), stąd właśnie wywodzi się nazwa tego wytrzymałego na ścieranie stopu.
Już w tym samym roku wyprodukował pierwsze metalowe elementy z tego stopu, które zostały zastosowane w silnikach parowych.
Za swój wynalazek Isaac Babbit otrzymał w 1841 roku złoty medal, a następnie Kongres amerykański przyznał mu nagrodę pieniężną w wysokości 20 tysięcy dolarów.
W roku 1844 Babbitt opatentował swój wynalazek w Anglii, a trzy lata później w Rosji 
