Dyskietka (z angielskiego: floppy disc, flexy disc, w informatyce - dysk elastyczny), to pamięć pomocnicza komputera.
Występowała w postaci tarczy obrotowej, pokrytej materiałem magnetycznym do zapisywania i odczytywania danych, wymyślił ją prawdopodobnie Japończyk Yoshiro Nakamatsu w roku 1950.
Jest to plastikowy krążek, z naniesioną warstwą ferromagnetyku, służący jako tani nośnik pamięci masowej - do wielokrotnego zapisu.
Standardowe wymiary dyskietki wynosiły 3,5 cala (dawniej 5,25 cala), a pojemność najczęściej to 1,44 MB (inne pojemności w systemie: DOS - 360 KB, 1,2 MB, 720 KB i 2,88 MB).
Istniały również dyskietki 8", 3", 2", 1,8" o innych pojemnościach. Te same dyskietki, używane w różnych systemach operacyjnych mogły mieć różne pojemności.
Obecnie dyskietki zostały całkowicie wyparte przez bardziej nowoczesne dyski optyczne - pamięć pomocnicza komputera w postaci obrotowej tarczy z informacją odczytywaną promieniem lasera. Rozróżnia się dyski pozwalające tylko na odczyt (ROM - read only memory), dyski pozwalające na jednorazowy zapis (WORM - write once read many), oraz dyski wielokrotnego zapisu. Wśród dysków ROM najprostsze są dyski CD ROM (compact disc ROM), identyczne, co do budowy i sposobu zapisu, z dźwiękowymi płytami kompaktowymi.
Dyski optyczne są zdecydowanie bardziej niezawodne od dysków magnetycznych i mają znacznie większą od nich pojemność.
Ale i tutaj postęp zaznaczył swoją obecność po raz kolejny. Tak popularne do niedawna dyski optyczne zdecydowanie przegrywają teraz z pamięciami typu flash - niewielkimi jeśli chodzi o rozmiar, ogromnymi (w porównaniu do dyskietek) pojemnościami - do kilkuset GB 
