REKLAMY
gliniane garnki

Naczynie kuchenne, najczęściej w kształcie cylindra z dnem i z dwoma uchwytami na zewnętrznych ścianach.

Zanim garnek wynaleziono, ludzie różnie sobie radzili z przygotowywaniem potraw.

Pierwszym przewrotem kulinarnym było użycie ognia do przygotowywania posiłków. Już dzięki temu dieta człowieka została poszerzona o potrawy pieczone w ogniu, czy też wędzone w dymie.

Mięso pieczono przeważnie na rozgrzanych kamieniach lub na kłach mamuta, wbitych w ziemię po obu stronach paleniska.

Taki właśnie ruszt, pochodzący z X tysiąclecia p.n.e., znaleziono na Ukrainie.

Po odkryciu, że gorąca woda daje nowe możliwości, próbowano wykorzystywać muszle oraz skorupy żółwi do jej podgrzania. Gotowano również potrawy w grubej skórze, którą umieszczano nad ogniem, próbowano również gotować mięso, napełniając wodą uszczelniony gliną dół i wrzucając do niego rozgrzane uprzednio w pobliskim ognisku kamienie.
Sztukę wytwarzania garnków opanowano prawdopodobnie jednocześnie w wielu miejscach na świecie. Ówczesny garncarz przygotowywał najpierw uplecioną z sitowia formę, a następnie jej wnętrze pokrywał warstwą gliny. Następnie wysuszoną na powietrzu formę stawiano na ogniu, gdzie zewnętrzny szkielet zwęglał się i pozostawiał po sobie na wypalonym garnku odcisk o wyraźnym deseniu.


REKLAMY

Najstarsze skorupy naczyń glinianych znalezione w Japonii, datowane są na jedenaste tysiąclecie p.n.e. Znane są znaleziska garncarskie z północnego Iranu sprzed 8 tysięcy lat.
Wynalezienie garnka sprawiło, że możliwe stało się już nie tylko pieczenie, ale także gotowanie i duszenie mięsa, gotowanie mleka i kaszy. Naczynia służyły również do przechowywania żywności, przede wszystkim ziarna podczas zimy, dzięki czemu ludzkość mogła zająć się uprawą roli na coraz rozleglejszych terenach.

Pojawienie się koła garncarskiego spowodowało, że naczynia stały się bardziej doskonałe, o różnorodnych kształtach, i o pojemności dochodzącej do kilkunastu litrów. W Polsce, pierwsze garnki lepione były ręcznie z taśm i wałków glinianych. Dopiero od czasu przybycia na nasze ziemie ludności celtyckiej, co nastąpiło około 300 roku p.n.e., zaczęto używać koła garncarskiego.
W okolicach Nowej Huty odkryto osady celtyckie, na których odkryto doskonałej jakości ceramikę toczoną na kole i malowaną w białe i czerwone pasma. Później naczynia wypalano w specjalnych piecach garncarskich o pionowym ciągu.

Kolejnym etapem w produkcji garnków było pojawienie się w użyciu metali - zaczęto wówczas produkować sagany z żeliwa. Obecnie powróciła moda na żeliwne sagany, coraz częściej przy ogniskach przyrządza się w nich pieczone ziemniaki z mięsem i przyprawami.

Kuchnia angielska, a potem kuchenka gazowa, zmieniły kształt garnków. Zaczyna dominować kształt owalny z płaskim, szerokim dnem.
Współczesne garnki to już prawdziwe laboratoria. Wykonane są ze specjalnych stopów stali o podwójnym dnie równomiernie rozkładającym ciepło i z przykrywkami z termometrem 

 
Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj