Urządzenie służące do potwierdzenia dokonania opłaty za przejazd transportem zbiorowym.
Przed wprowadzeniem kasowników, sprzedażą i kasowaniem biletów zajmował się konduktor. W naszym kraju w tramwaju konduktor pracował na stojąco, a w autobusie miał swoje siedzenie przy tylnych drzwiach, przez które pasażerowie wchodzili, po czym konduktor zamykał drzwi, pociągając za specjalną wajchę.
Kierowca obsługiwał tylko przednie drzwi, a ruszyć z przystanku mógł dopiero wtedy, gdy konduktor dał sygnał dzwonkiem, że z tyłu wejście zostało już zablokowane.
Pierwszy ręczny kasownik do biletów, którego zasada działania oraz budowa zbliżona była do tych używanych obecnie, wynalazł na emigracji w 1848 roku polski wynalazca Jan Józef Baranowski.
Za ten wynalazek otrzymał w 1849 roku na Wystawie Krajowej w Paryżu medal ministra robót publicznych Francji, oraz medal francuskiego Towarzystwa Zachęty do Wynalazczości.
Współczesny kasownik do biletów, to przedmiot nanoszący trwałe informacje na włożone do niego bilety papierowe - zazwyczaj drukuje dzień i godzinę, oraz nr boczny autobusu czy tramwaju.
Czasami również, w zależności od odmiany, kasownik nanosi odpowiednie informacje na plastikowe karty zbliżeniowe.
W autobusach miejskich i autobusach PKS, trolejbusach i tramwajach kasowniki instalowane są niedaleko drzwi wejściowych, natomiast w przypadku pociągów oraz metra, kasowniki umieszcza się przeważnie przy wejściu na peron 
