REKLAMY

Pióro (i to w dodatku "wieczne"), wynalezione zostało przez człowieka na długo jeszcze przed ołówkiem.

Angielski egiptolog Carter odkrył w roku 1922 takie pióro w pochodzącym z XIV wieku p.n.e. grobowcu Tutenchamona.

Nie było ono dosłownie wieczne: była to zaostrzona z jednego końca trzcinowa rurka umieszczona w miedzianej oprawce z ciemnym atramentem. Również podczas wykopalisk w Pamirze, w dolinie rzeki Bazar-darii, znaleziono podobne trzcinowe rurki z wykonanymi ze skorupek z dyni zbiorniczkami na atrament.

W wieku XII w Armenii pióra jeszcze były z trzciny, ale zbiorniczki były już szklane.
Mimo tego, że srebrne pióro z zapasem atramentu wewnątrz, za 10 franków, po raz pierwszy zostało opisane w Paryżu przez dwóch podróżników holenderskich już w roku 1656, to w Europie i Ameryce aż do końca XVIII wieku królowało pióro gęsie (używane od VII wieku n.e.), które wymagało ciągłego ostrzenia.
Dopiero w 1803 roku brytyjski przedsiębiorca Wise otrzymuje patent na stalówkę, ale ze względu na wysokie koszty produkcji była ona mało rozpowszechniona. Zmieniło się to około roku 1822, kiedy zaczęto produkować je maszynowo. Podjął się tego przemysłowiec angielski Samuel Harrison, którzy już wcześniej (w 1780 roku) sam zbudował bardziej użyteczny model pióra.


REKLAMY

Pierwsze patenty na pióro wieczne zostały przyznane już około roku 1830, były one jednak niepraktyczne - atrament wypływał albo za szybko, albo nie wypływał prawie wcale. 

Współczesne, w formie którą znamy dzisiaj, wieczne pióro wynalazł amerykański agent ubezpieczeniowy Lewis Edson Waterman. Kiedy przy podpisywaniu ważnych dokumentów, jego pióro wylało cały zapas atramentu na papier, stało się to dla niego inspiracją, i w roku 1883 wynalazł pierwsze wieczne pióro z regulowanym dopływem atramentu. Poprzednie pióra z wbudowanymi zbiorniczkami atramentu miały ruchomy trzpień, którym od czasu do czasu należało poruszać, by zapewnić swobodny przepływ atramentu.

10 lat później, pióro udoskonalił George Parker z USA, który zbudował układ eliminujący kleksy. Jednak cały czas pozostawał problem napełniania pióra - trzeba było napełniać je od góry, najlepiej kroplomierzem. W roku 1908 Amerykanin Walter Sheaffer rozwiązał i ten problem, i jako pierwszy zastosował napełnianie pióra za pomocą dźwigni u jego boku - atrament zasysano do wnętrza pióra poprzez stalówkę.
Wkrótce potem pojawiły się gumowe pompki do atramentu zainstalowane wewnątrz pióra, oraz szklane wymienne naboje.
W roku 1929 w niemieckich zakładach Pelikan, wynaleziono tłoczek do atramentu i był to w zasadzie ostatni krok w rozwoju konstrukcji pióra wiecznego w kształcie, który znamy dzisiaj.

Ostatnia zmiana, to w roku 1954 wprowadzenie tworzywa sztucznego zamiast szkła w nabojach na atrament, co umożliwiło ich powszechne stosowanie.
Mniej więcej w tym samym roku, pióro wieczne zostało "zaatakowane" przez coraz popularniejszy długopis. Jednak mimo znacznych różnic cenowych, pióro z powodzeniem obroniło się i nadal broni - to właśnie piórem, a nie długopisem podpisuje się poważne, decydujące o losach świata decyzje 

REKLAMY

Ciekawostki:
80 tysięcy złotych zapłacono za pióro Alhambra HRH firmy Visconti z korpusem wysadzanym 120 diamentami - sprzedano je po pierwszej Ogólnopolskiej Wystawie Piór Wiecznych w Warszawie w 1999 roku.

pióro "Mont blanc star pen"Jeżeli masz akurat wolne środki w wysokości 1,5 miliona dolarów, to możesz sobie zafundować takie pióro, jak na ilustracji obok. To pozornie skromnie wyglądające "Mont blanc star pen", jest wykonane z 18-karatowego białego złota i inkrustowane prawie 1500 diamentami. Nawet nie chcę wiedzieć co by się stało, gdyby właściciel zgubił gdzieś takie cacko?!

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj