Symbol Ameryki i najbardziej znany obiekt Nowego Jorku.
Statua Wolności skończyła w 2016 roku 130 lat.
Uroczyste otwarcie monumentu miało miejsce 28 października 1886 roku.
Okazją były odbywające się wówczas obchody setnej rocznicy niepodległości Stanów Zjednoczonych i uchwalenia Deklaracji Niepodległości.
Liczący 46,5 metra posąg stojący na równie wysokim cokole, ustawiono na gwiezdnokształtnym forcie Wood, na Wyspie Wolności (Ellis Island) u ujścia rzeki Hudson, i odtąd wita pasażerów statków wpływających do nowojorskiego portu.
Przedstawia on kobietę w charakterystycznej koronie na głowie, z płonącą pochodnią w prawej dłoni i tablicą, z wyrytą datą uzyskania niepodległości – JULY IV MDCCLXXVI (4 lipca 1776) - w lewej. U jej stóp leżą pęknięte kajdany tyranii. 
We wnętrzu zbrojonym żelaznym stelażem, znajdują się dwa ciągi spiralnych schodów, z których każdy liczy 168 stopni, prowadzących na taras widokowy znajdujący się w koronie. Korona ta, złożona z siedmiu promieni, symbolizuje wolność rozprzestrzeniającą się z siedmiu mórz na siedem kontynentów. 25 znajdujących się między promieniami okien umożliwiało podziwianie panoramy nowojorskiego portu. Niestety, z powodu zamachów z 11 września 2001 roku, został on zamknięty dla zwiedzających.
Charakterystyczny zielonkawy kolor pomnika to nie zasługa farby, ale patyny powstałej na wykonanej z miedzi postaci. 
Ważący 229 ton monument, zaprojektowany został przez pochodzącego z Alzacji Frédérica Auguste’a Bartholdiego - na koncepcję pomnika wyraźny wpływ wywarł słynny obraz francuskiego malarza epoki romantyzmu Eugene Delacroix Wolność wiodąca lud na barykady.
Za konstrukcję odpowiadał Gustaw Eiffel - ten sam, który później zbudował w Paryżu słynną wieżę, natomiast amerykański architekt Richard Morris Hunt był odpowiedzialny za postument, który wzniesiono w ciągu dwóch lat.
Pomnik zbudowano we Francji i przekazano uroczyście w Paryżu amerykańskiemu ambasadorowi 4 lipca 1884 roku jako dar dla narodu amerykańskiego, a następnie rozebrano na części i w takiej postaci (podzielony na 350 kawałków) wysłano statkiem za ocean.
Po zmontowaniu, oficjalnego odsłonięcia dokonał ówczesny prezydent USA Grover Cleveland. Obiekt w 1984 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO 
Niektóre wymiary posągu:
- Wysokość liczona od ziemi - 92,99 metra;
- Długość prawej ręki trzymającej pochodnię – 12,8 metra;
- Długość dłoni – 5 metrów;
- Długość palca wskazującego – 2,44 metra;
- Wysokość głowy – 5,26 metra;
- Szerokość w pasie – 10,67 metra;
- Długość trzymanej w lewej ręce tabliczki z napisem "4 lipca 1776 Dzień Niepodległości Ameryki" – 7,19 metra;
- Szerokość tabliczki – 4,14 metra;
- Grubość tabliczki – 0,61 metra;
- Masa tabliczki – 31 ton.
