REKLAMY
sterowiec w hangarze

Aerostat z własnym napędem.

Niepraktyczne - bo nie dało się przewidzieć gdzie polecą - balony, zastąpiono sterowcami.

Te statki powietrzne napełnione gazem lżejszym od powietrza (wodór, hel), unoszące się w powietrzu dzięki sile wyporu opisanej przez prawo Archimedesa, posiadają własny napęd, oraz sterowanie.

Początkowo miały one kuliste powłoki podobne do balonowych, ale wkrótce niektóre z tych powłok zaczęto usztywniać specjalną konstrukcją.

Pierwszy załogowy i napędzany sterowiec został zademonstrowany w 1852 roku przez francuskiego inżyniera, pioniera lotnictwa Henri Giffarda. Wystartował on 24 września z Paryża i przeleciał 27 kilometrów. Jego statek powietrzny posiadał wydłużony balon z miękkiego materiału, wypełniony wodorem i był wyposażony w silnik parowy - dzięki czemu osiągnął średnią prędkość 8 km/godz.

Nazwisko ściśle związane ze sterowcami to hrabia Ferdynand von Zeppelin, generał, inżynier i niemiecki konstruktor lotniczy, którego prototypowy statek powietrzny LZ 1 odbył swój pierwszy lot 2 lipca 1900 roku. 
Ten pierwszy eksperymentalny sterowiec szkieletowy miał 128 metrów długości, 11,66 metra średnicy i ważył 13 ton. Jego konstrukcja była pokryta materiałem bawełnianym. W środku znajdowało się 17 komór, które wypełniało 11 300 m³ wodoru. Start do pierwszego próbnego lotu odbył się z pływającego hangaru na Jeziorze Bodeńskim. Sterowiec był zaopatrzony w dwa silniki o mocy 15 KM każdy, które napędzały dwa śmigła.
W czasie tego lotu LZ 1 zabrał na pokład 5 pasażerów, osiągnął wysokość 400 metrów i przeleciał na odległość 6 kilometrów w ciągu 18 minut.

REKLAMY

Budowane później Zeppeliny dla armii niemieckiej i marynarki wojennej, były stosowane ze znaczącymi efektami podczas I wojny światowej. Brały one udział m.in. w nalotach na Wielką Brytanię, począwszy od stycznia 1915 roku.
Początkowo budziły postrach wśród mieszkańców Europy zachodniej, głównie ze względu na ogromne rozmiary. Jednak ze względu na konstrukcję i użyty do ich napełnienia wodór, sterowce stanowiły łatwy cel dla wprawdzie niezbyt zaawansowanych, ale już istniejących w tym czasie samolotów myśliwskich.

nowoczesny sterowiecPrzed wybuchem wojny, Zeppelinów używano również do stałej obsługi pierwszych linii pasażerskich.
Były to bardzo duże sterowce, zabierające na pokład od 20 do 60 osób, miały użebrowanie aluminiowe i powłokę pokrytą płótnem.

24 czerwca 1910 roku nastąpiło otwarcie pierwszej na świecie linii sterowcowej w Niemczech. Dało to początek komunikacji powietrznej za pomocą zeppelinów.

Od 7 sierpnia do 4 września 1929 roku trwał lot sterowca LZ-127 Graf Zeppelin dookoła świata, co było wielkim wyczynem na tamte czasy. W trakcie całego przelotu sterowiec lądował jedynie w Tokio, Los Angeles i Lakehurst w New Jersey.
Ogółem trasa przelotu liczyła 49 618 km, sterowiec przebywał w powietrzu około 450 godzin, a więc prawie 19 dni, uzyskując średnią prędkość podróżną ponad 100 km/h.

Niestety - 6 maja 1937 roku był tragicznym dniem dla zeppelinów.

Tego dnia miała miejsce katastrofa niemieckiego sterowca LZ-129 Hindenburg w Nowym Yorku - największego obiektu latającego stworzonego przez człowieka. Sterowiec miał długość transatlantyku - 245 metrów, średnicę 41 metrów (wysokość 13-piętrowego wieżowca) i zawierał 200 000 m³ wodoru w 16 zbiornikach! Zginęło 35 osób (13 pasażerów i 22 członków załogi), a 62 osoby odniosły obrażenia.
Było to równoznaczne z wycofaniem sterowców z komunikacji pasażerskiej 


Zobacz film z wypadku sterowca LZ-129 Hindenburg:

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj