Odmiana naturalnej żywicy, niezastąpiona w wielu dziedzinach, takich jak renowacja i konserwacja mebli oraz antyków, czy prace pozłotnicze.
Szelak jest pozyskiwany z wydzieliny owadów (Kerria lacca) zwanych czerwcami (od czerwonego koloru), żyjących w Indiach i Tajlandii na drzewach, zwanych popularnie szelakowymi.
Od starożytności był stosowany w Indiach jako barwnik do farbowania ubrań.
Od XVI wieku został cenionym środkiem do wykańczania powierzchni mebli (składnik politury), oraz jako składnik werniksów, laku i lakieru lutniczego.
Od roku 1895 do około 1961, szelak był stosowany do produkcji płyt gramofonowych (stąd nazwa potoczna starej płyty gramofonowej w języku niemieckim - Schellackplatte).
W przemyśle spożywczym szelak jest określony jako E-904. Jest stosowany jako substancja glazurująca, czyli nabłyszczacz do wyrobów cukierniczych, pieczywa, ciastek, orzechów, ziaren kawy, oraz owoców takich jak: owoce cytrusowe, melony, brzoskwinie czy ananasy.
Szelak został uznany za substancję nieszkodliwą dla zdrowia człowieka, jednak może niekiedy powodować alergię.
Pozyskiwanie szelaku.
Cały cykl życia czerwców trwa około 6 miesięcy. Odżywiają się sokiem wysysanym spod kory, produkując szelak jako ochronną skorupkę dla larw. Absorbują go do momentu śmierci z przejedzenia. Każda samica przed śmiercią składa około 1000 jajeczek. Sok z drzewa przechodzi transformację chemiczną w ciele owada i w końcu jest wydalany. W kontakcie z powietrzem formuje się twarda skorupka, która pokrywa cały rój łącznie z gałązkami.
Całe gałązki zbiera się i przetwarza w zakładach, gdzie skorupka szelakowa jest oddzielana od gałązek i mielona. W tym stadium szelak stanowi mieszankę żywicy, kawałków gałązek, szczątków owadów i innych zanieczyszczeń. Po zmieleniu i przesianiu szelak jest moczony w wodzie przez kilka godzin. Następnie namoczony szelak ugniata się stopami w celu otwarcia ziarenek, z których wydostanie się barwnik oraz nastąpi oddzielenie szczątków owadów od żywicy. Jednolitą masę płucze się, aby usunąć barwnik i pianę. Szelak, który zostanie na dnie zbiorników, jest suszony na słońcu.
W zależności od rodzaju drzewa, szelak ma kolor od żółtego do czerwono-brązowego 
