REKLAMY
tarcza z Battersea

Obronna część uzbrojenia - od starofrancuskiego: targe.

Używana podczas walki i jest trzymana w dłoni, lub przymocowana do nadgarstka albo przedramienia. Najstarsza forma tarczy służyła głownie do przechwytywania ataków bronią ręczną - np. miecza, topora czy maczugi, czy pocisków - strzały, kamienie z procy itp.

W zależności od czasu i miejsca, konstrukcje tarcz były bardzo zróżnicowane. Czasami były wykonane z metalu, choć konstrukcje z drewna lub skór zwierzęcych były znacznie bardziej powszechne, używano trzciny lub wikliny, a nawet skorup żółwi.


REKLAMY

Tarcze wykonane wyłącznie z metalu są ogólnie uważane za ceremonialne, a nie praktyczne, na przykład widoczna na ilustracji powyżej tarcza z Battersea, z epoki żelaza.

wojownik z tarcząRóżne były kształty i rozmiary tarcz.

 Wielkie tarcze germańskie, drewniane lub plecione z wikliny, były najczęściej czworokątne i pokryte skórą. Europejscy wojownicy piesi stosowali zazwyczaj tarcze okrągłe, z kolei jeźdźcy używali raczej tarcz dłuższych, owalnych, później migdałowatych, lepiej chroniących sylwetkę konnego wojownika.
 Tarcze skandynawskie z początków naszej ery i wczesnośredniowieczne tarcze wikingów były zazwyczaj okrągłe, wykonane z kilku desek różnego rodzaju drewna, najczęściej wzmacniane drobnymi okuciami, niekiedy z okutym rantem.
 Tarcze słowiańskie z tego okresu, zwane szczytami, często używane przez jeźdźców, dlatego były wydłużone pionowo, o kształcie owalu.
Wytwórców tarcz w średniowiecznej Polsce nazywano - od nazwy tarczy - szczytnikami.

rzymski wojownik
Tarcz używano co najmniej od okresu brązu, w starożytności i w średniowieczu - od XVI wieku, po wprowadzeniu broni palnej przez piechotę i jazdę, tarcze straciły na znaczeniu.

Współcześnie tarcze robione są z tworzyw sztucznych i stosowane np. przez policję, w specjalnych sytuacjach  

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj