Minerał, który zalicza się do gromady krzemianów.
Jest pospolity, w naturze występuje stosunkowo często.
Nazwa talk pochodzi od arabskiego słowa talq oznaczającego mikę i nawiązuje do podobieństwa tych minerałów.
Z kolei po łacinie talcus to tłuszcz, stąd w dawnej polszczyźnie czasem używano nazwy łojek.
Minerał znany był już w starożytności. Pierwszym, który opisał ten minerał w 1546 roku, był niemiecki humanista i uczony Georgius Agricola.
Samo słowo talk, zostało wprowadzone przez francuskiego chemika i geologa Bernarda Palissy'ego w 1560 roku.
To najbardziej miękki z minerałów. Można go z łatwością zarysować paznokciem, jak również skruszyć lub kroić nożem, rozpoczyna on skalę twardości Mohsa. W dotyku jest tłusty, mydlany.
Zazwyczaj nie występuje w postaci wykształconych kryształów, lecz w postaci skupień łuseczkowatych, blaszkowatych, gęsto upakowanych. Kryształy spotykane są niezmiernie rzadko.
Jest wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym (wykorzystywany jest jako składnik pudrów, maści czy mydeł) i kosmetycznym, chociaż znajduje zastosowanie także w przemyśle gumowym czy papierniczym.
Poza tym, talk może znaleźć sporo (nietypowych czasem) zastosowań w domu, np. mycie włosów na sucho, eliminowanie przykrego zapach z butów, czy usuwanie plam po oleju 
Ciekawostka:
Największym na świecie kamieniołomem talku, jest położony we Francji kamieniołom w Trimouns - rocznie wydobywa się tam 400 000 ton tego minerału.
