Pierwiastek chemiczny z grupy aktynowców w układzie okresowym.
W postaci naturalnego tlenku, był używany od co najmniej 79 roku n.e. do barwienia na żółty kolor wyrobów szklanych. Takie właśnie żółte szkło z zawartością 1% tlenku uranu, znaleziono niedaleko Neapolu we Włoszech.
Nosi symbol U, od łacińskiego: uranium. To szary metal, który w czystej postaci wykazuje słabą radioaktywność.
Jest dość kowalny, o twardości około 6 w skali Mohsa.
Spośród pierwiastków występujących naturalnie na Ziemi, ma największą liczbę atomową - 92.
Za pierwiastek uznał uran niemiecki chemik, profesor uniwersytetu w Berlinie od 1810 roku - Martin Heinrich Klaproth. Swoje odkrycie ogłosił w 1789 roku, i nadał nowemu pierwiastkowi nazwę uranium.
Nawiązał w ten sposób do wcześniejszego o 8 lat odkrycia planety Uran przez astronoma niemieckiego pochodzenia Williama Herschela.
W formie czystej, ten pierwiastek został wyodrębniony po raz pierwszy przez francuskiego chemika Eugène-Melchiora Péligota w 1841 roku.
W Polsce ruda uranu występuje głównie w Sudetach, w postaci tzw. smółki uranowej (blendy uranowej). Po II wojnie światowej wydobywano uran (na polecenie Związku Radzieckiego) na Dolnym Śląsku, oraz w Dolinie Białego - niewielkiej dolince położonej tuż nad Zakopanem.
Uran łatwo reaguje z innymi pierwiastkami, szczególnie niemetalami.
W elektrowniach atomowych wykorzystuje się jego dwa izotopy: 233 i 235 
