Starożytna ruchoma machina oblężnicza w formie drewnianej wieży.
Używana była do szturmowania murów obronnych miast podczas licznych wojen.
Początkowo mury atakowano głównie przy pomocy drabin, czasem dodawano do nich koła.
Około VII wieku p.n.e. Asyryjczycy skonstruowali pierwsze wieże oblężnicze, gdzie przed ogniem, pociskami i strzałami broniących murów miast i fortec, atakujący byli chronieni przez wilgotne skóry (później blachy), naciągnięte na konstrukcję wieży.
Machiny zazwyczaj wyższe niż szturmowane mury, były wyposażone w taran oraz pomost, umieszczany na wysokości zwieńczenia murów i umożliwiający atakującym przechodzenie na mury.
Najwyższe poziomy wież obsadzali łucznicy, którzy strzelali do obrońców na murach, osłaniając w ten sposób szturmujących.
Całość przemieszczała się na kołach, rzadziej na płozach.
Jedną z największych tego typu machin oblężniczych - Helepolis (Niszcząca miasto) - zbudowano na zlecenie króla Azji i Macedonii Demetriusza Poliorketesa w trakcie oblężenia Rodos w 305 roku p.n.e.
Zbudowana według projektu Epimachosa z Aten, wieża miała kształt ściętego ostrosłupa o przekroju kwadratowym. Miała aż 9 kondygnacji i jej wysokość sięgała około 30 metrów, a bok u podstawy miał długość 20 metrów. Konstrukcja była zbudowana z drewna sosnowego, natomiast koła, kołowroty i inne elementy napędowe wykonano z drewna dębowego okutego spiżem lub żelazem.
Całość ważyła około 150 ton!
Każdy poziom wieży wyposażono w dwie szerokie schodnie (do ruchu obustronnego), na każdym poziomie znajdowały się katapulty i balisty, których wielkość malała wraz z wysokością - te z najniższego poziomu wyrzucały kamienie o wadze 80 kilogramów, będące najwyżej miotały kamienie ważące do 15 kilogramów.
Przód wieży zabezpieczono przed pociskami i ogniem przy pomocy metalowych płyt, otwory strzelnicze zakrywano okiennicami poruszanymi linami.
Obsługę stanowiło 200 ludzi, którzy przesuwali wieżę przy pomocy wewnętrznego kabestanu, oraz 3200 innych, którzy ją pchali.
Obrońcy Rodos poradzili sobie jednak z tym "potworem". Według świadectwa Witruwiusza, rozkopując i silnie nawadniając teren przy atakowanym murze, unieszkodliwili olbrzymią machinę, która ugrzęzła w rozmiękłym gruncie i w błocie.
Podobno porzucone machiny wojenne Demetriusza (który zrezygnował z oblężenia), Rodyjczycy sprzedali, a za uzyskane fundusze zbudowali gigantyczną statuę Kolosa Rodyjskiego.
Innym rodzajem wieży oblężniczej był hulajgród, stosowany głównie przez oddziały kozackie i rosyjskie, zwłaszcza w XVI i XVII wieku 
