Angielski fizyk i chemik, samouk (1791 - 1867).
Jako trzecie z kolei dziecko londyńskiego kowala, przyszły uczony nie ukończył szkoły, gdyż musiał podjąć pracę, aby pomóc w utrzymaniu rodziny. Został doskonałym introligatorem, jednak bardziej interesowała go treść książek, niż ich oprawianie.
Mając lat dwadzieścia, uczęszczał na wykłady słynnego brytyjskiego naukowca Humphry'a Davy'ego w Royal Instytution w Londynie. Zainteresował się nimi do tego stopnia, że spisał je, oprawił i wysłał Davy'emu dołączając list, w którym prosił o posadę w laboratorium.
W rok później posadę otrzymał. Faraday wykonywał wiele doświadczeń i mimo tego, że brakowało mu podstaw matematycznych, dokonał wielu odkryć w dziedzinie elektryczności.
W 1821 roku Faraday rozpoczął badania nad oddziaływaniem pola magnetycznego na prąd elektryczny i odkrył zjawisko rotacji elektromagnetycznej. Przetworzył energię elektryczną wytworzoną przez baterię na energię mechaniczną ruchu przewodu, lub magnesu. Urządzenie, które dokonuje takiej przemiany, dziś zwane jest silnikiem elektrycznym.
W 1825 roku został dyrektorem Royal Institution i odkrył, że ruch magnesu w zwoju przewodnika wzbudza przepływ prądu elektrycznego. W ten sposób - w roku 1831 odkrył nowe zjawisko z dziedziny elektromagnetyzmu, a mianowicie indukcję elektromagnetyczną, co dało początek elektrotechnice prądów silnych i generatorom elektrycznym.
Przed odkryciem praw indukcji, prąd można było otrzymywać jedynie ze stosów Volty, odkrycie to pozwoliło mu na skonstruowanie pierwszej prądnicy.
Kiedyś odwiedzający jego laboratorium minister, zapytał: "jaką korzyść z tych badań będzie miała ludzkość" - Faraday miał odpowiedzieć: "trudno to ocenić, ale jestem pewien, iż pan z tego będzie pobierał podatki". Tak też się stało.
Prowadził również badania nad zjawiskiem elektrolizy, co pozwoliło na odkrywanie nowych pierwiastków.
Skroplił chlor i dwutlenek węgla, odkrył benzen 
