Walijski inżynier i wynalazca (1771 - 1833).
Konstruktor silników parowych i pierwszych parowych lokomotyw drogowych i parowozów.
Dyrektor szkoły w której się uczył, opisał go jako: "nieposłusznego, powolnego i upartego".
W 1801 roku zbudował w Camborne parowy powóz samobieżny o nazwie Puffing Devil. W roku 1803 pokonał swym powozem wraz z 12 pasażerami trasę ponad 450 kilometrów z Camborne do Londynu. Parowozem, ciągnącym pociąg o masie 25 ton, przebył dystans 40 kilometrów z huty w Merthyr Tydvil do Cardiff w 4 godziny.
Wkrótce potem zaadaptował swoją maszynę do napędzania walcarki żelaza oraz barki rzecznej. 
W roku 1804 skonstruował lokomotywę parową na bazie silnika parowego jego konstrukcji: poziomy cylinder napędzał dwie osie za pośrednictwem koła zamachowego i kół zębatych. Została ona zademonstrowana, ciągnąc pociąg z ładunkiem i pasażerami w lutym 1804 roku, lecz nie była praktyczna i pozostała eksperymentem.
W tym samym roku utworzył pierwszą przemysłową linię kolejową (w południowej Walii) o długości około 15 kilometrów, obsługiwaną przez parowozy jego konstrukcji o prędkości około 8 km/h. Kolej ta przewoziła robotników, oraz około 20 ton ładunku.
W 1807 roku zaprojektował tunel komunikacyjny pod Tamizą, następnie dźwig parowy, młot parowy i pływający parowy dok.
W roku 1808 zbudował w Londynie kolej parową, którą - za opłatą - woził publiczność po zamkniętym torze.
Wskutek nacisku hodowców koni, dla których pojazdy poruszane parą stanowiły groźną konkurencję, został wydalony z Anglii do Peru, gdzie budował maszyny parowe dla górnictwa.
Zmarł jako żebrak po powrocie do Wielkiej Brytanii 
Zobacz maszynę Trevithick'a w akcji:
