Włoski inżynier i matematyk (1622 - 1703).
Urodził się we Florencji, bardzo szybko zauważono jego inteligencję - podczas studiów w szkole jezuickiej otrzymał stypendium na zakup książek do matematyki.
Był uczniem Torricellego, zajmował się fizyką i geometrią. W roku 1643, na jego polecenie wykonał słynne doświadczenie wykazujące istnienie ciśnienia atmosferycznego.
On również wyjaśnił naukowo, dlaczego pompy ssące nie mogą podnieść wody wyżej niż na 32 stopy (około 10 metrów).
Następnie, korzystając z pomysłu Torricellego, skonstruował pierwszy barometr rtęciowy.
W roku 1660 wraz z Giovannim Alfonso Borellim zmierzył szybkość dźwięku, przez odmierzanie różnicy pomiędzy błyskiem a wybuchem armaty osiągnęli wynik 350 m/s - obecnie uznana szybkość dźwięku to 331,29 m/s w temperaturze zero stopni Celsjusza.
Jego renoma była uznana w całej Europie. W 1666 roku Jan II Kazimierz, król Polski, zaproponował mu posadę swojego nadwornego astronoma, niestety ten odrzucił ofertę.
Przez całe życie publikował prace z dziedziny inżynierii. Po śmierci zostawił niemal ukończone dzieło na temat oporu ciał stałych, która została dokończona i opublikowana przez Grandiego.
Od roku 1639 był uczniem i towarzyszem Galileusza, aż do jego śmierci w 1642 roku.
Tłumaczył dzieła greckie (m.in. Archimedesa) 
