REKLAMY
dziewiarka ręczna

Dzianina to tkanina z przędzy lub wełny, wykonana ( przeciwieństwie do tkaniny) bez użycia krosna, ani innego dużego sprzętu.

Do wykonania dzianiny wystarczą dwa druty, włóczka i... troszkę umiejętności.

Najstarszym znaleziskiem przedmiotu z dzianiny, są skarpetki z Egiptu, pochodzące z XI wieku n.e. Są bardzo cienkie i wykonane ze skomplikowaną kolorystyką, co by sugerowało, że robienie na drutach jest nawet starsze, niż mogą to udowodnić archeologiczne dowody. Wcześniejsze znaleziska wyglądające jak dziane lub szydełkowane zostały wykonane poprzez tworzenie wielu pętelek za pomocą jednej igły i nici, podobnie jak przy szyciu.
Większość historyków sztuki dziewiarskiej umiejscawia jej pochodzenie gdzieś na Bliskim Wschodzie, skąd rozprzestrzeniła się po Europie poprzez śródziemnomorskie szlaki handlowe.

REKLAMY

Pierwszą ręczną maszynę dziewiarską wymyślił, opracował i wykonał pastor William Lee z miejscowości Calverton w Anglii, po to, by Ann (dziewczyna do której chodził w konkury), przestała choć na jakiś czas dziergać na drutach, bo ta podobno nawet podczas spacerów ze swoim zalotnikiem dziergała swetry dla mieszkańców przytułku.

Jego maszyna dziewiarska była najdoskonalszą maszyną narzędziową końca XVI wieku, która potrafiła zapleść w ciągu minuty 500 oczek, podczas gdy najwprawniejszy dziewiarz ledwie 100.

wyobrażenie Williama Lee z pończochąW roku 1589 działanie maszyny zaprezentowano na dworze królewskim, ale królowa Elżbieta I stwierdziła, że królowa nie będzie nosić wełnianych pończoch - sama nosiła pończochy z jedwabiu, które kosztowały tyle, co półroczne zarobki cieśli, albo prawie 4 miesięczne zarobki nauczyciela, czyli 3 funty.
Wynalazcy nie przyznano patentu i odmówiono produkcji.

Po dziesięciu latach udoskonalania urządzenia, powstało wreszcie takie, na którym dało się wykonać pończochy jedwabne. Nowa wersja miała o wiele cieńsze igły, po 20 sztuk na cal. Całe urządzenie składało się z ponad 2000 części i powstało w kilku modelach, o różnej szerokości. W wąskich było 600 igieł, a w szerokich 1500.
Można już było wykonać pończochy z ukształtowaną piętką, łydką, oraz podwójnym obrąbkiem.

Pomimo wręczenia królowej kilku doskonałych par pończoch wykonanych własnoręcznie przez pastora, ponownie odmówiono mu poparcia i nie udzielono patentu. Podobno powodem było, żeby ręczni dziewiarze nie utracili swoich zarobków.

dziewiarz przy pracyNie mogąc otrzymać poparcia w ojczyźnie, załamany konstruktor, za namową brata Jamesa, wysłał list do jednego z królewskich doradców na dworze Henryka IV, króla Francji. Udało się i wkrótce bracia zostali zaproszeni do Paryża, gdzie pojechali wraz z transportem ośmiu maszyn i ośmiu przyuczonych do pracy na nich dziewiarzy. W Rouen powstała pierwsza dziewiarska manufaktura.
Pracujących tam początkowo ośmiu Anglików szkoliło nowych robotników, a wynalazca dostał rządowe zamówienie na 32 nowe maszyny.

Po śmierci pastora Lee w 1614 roku, jego brat powrócił do Anglii, gdzie wraz z innymi osobami pracował nad konstrukcją maszyny dziewiarskiej. W efekcie powstały dwa centra dziewiarskie: w Londynie i w Nottingham.
W roku 1769, angielski zegarmistrz Samuel Wise opatentował dziewiarkę mechaniczną.

Pod koniec XVII wieku we Francji pracowało 45000 maszyn dziewiarskich, a w Anglii 22000.
Działanie maszyny skonstruowanej przez pastora Williama Lee, ulepszano przez kolejnych 200 lat  

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj