REKLAMY
intarsjowane pudełeczko

Intarsja (z włoskiego intarsio - wykładzina), to technika zdobnicza.

Polega na tworzeniu obrazu przez wykładanie powierzchni przedmiotów drewnianych (zwłaszcza mebli) innymi gatunkami drewna, czasem podbarwianymi, bejcowanymi lub podpalanymi.

Wstawki tworzące wzór geometryczny, ornamentalny lub scenę obrazową, umieszcza się w miejscu usuniętych fragmentów z powierzchni przedmiotu.

Niekiedy intarsja jest mylona z inkrustacją, w której do celów zdobniczych wykorzystuje się metal, kamień czy masę perłową.

REKLAMY

Technika znana już w starożytności, została rozwinięta w okresie baroku i renesansu. Najstarszym zachowanym przedmiotem jest sarkofag z cedru z około 2000 p.n.e. znaleziony w Egipcie.
intarsjowana część sarkofagu z roku 600 p.n.e.Początkowo żłobiono wgłębienia w płycie drewnianej o określonym zarysie i wypełniano je odpowiednio przyciętymi płaskimi kawałkami drewna. W ten sposób drewno płyty stanowiło tło całej kompozycji, później zaczęto wykorzystywać naturalne kolory drewna, sklejając ze sobą na przemian jasne elementy z ciemnymi.

Na przełomie XII i XIII wieku sztuka intarsji pojawiła się w Europie. W miarę doskonalenia technik cięcia drewna, zwiększył się dostęp do materiału dekoracyjnego pozyskiwanego z korzenia orzechowego, jesionu węgierskiego, czy drzew owocowych.

Jeszcze później - w XV wieku - nauczono się barwić kawałki okleiny, przy jednoczesnym zmniejszeniu jej grubości do około 3 milimetrów. Do cięcia używano cienkiej piłki (włośnicy). Pozwoliło to na jednoczesne cięcie dwóch i więcej warstw, co wykorzystywano do uzyskania efektów lustrzanych, naprzemiennych jasnych i ciemnych elementów ornamentu.
intarsjowana podłoga z roku 1820Wzór naklejano na arkusz papieru, a następnie drugą stroną klejono na deskę, używając stolarskiego kleju i prasy. Po wyschnięciu papier odklejano, a powierzchnię gładzono.

zdobiona komoda z roku 1820W Polsce rozkwit intarsji (po staropolsku zwanej nasadzaniem) nastąpił w XVII wieku, głównie w Toruniu - od około 1730 roku stała się ona dominującą techniką zdobniczą w toruńskim stolarstwie artystycznym.
W XIX wieku intarsja pojawiała się już tylko sporadycznie.
Współcześnie jest to już ginąca technika i bardzo niewiele osób zajmuje się wykonywaniem intarsji. Tworzą oni nie tylko zdobienia na meble drewniane i elementy wyposażenia wnętrz, ale również zajmują się tzw. "malowaniem drewnem".

Wykorzystanie dwóch różnych materiałów, np. drewna hebanowego i kości słoniowej, do dekoracji powierzchni, określane jest słowem markieteria - pochodzącym z języka francuskiego 

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj