Instytucja udzielająca pożyczek pod zastaw.
Instytucja lombardu narodziła się ponad 3000 lat temu w starożytnych Chinach, gdzie chłopom udzielano (pod zastaw czegoś wartościowego) krótkoterminowych pożyczek. Z czasem usługi te zaczęto świadczyć w wyspecjalizowanych punktach.
Lombardy były bardzo popularne w starożytnej Grecji i Rzymie, pozwalały bowiem początkującym kupcom rozkręcić interes - a do tego niezbędna jest gotówka...
Zasada działania lombardu jest prosta: przedmioty oddane w zastaw przechowywane są przez uzgodniony okres, w trakcie którego pożyczkobiorca może w każdej chwili spłacić dług plus odsetki i odebrać swą własność. Jeśli tego nie zrobi, przedmioty można wystawić na sprzedaż.
Krótkoterminowe pożyczki są udzielane pod zastaw ruchomości, papierów wartościowych, biżuterii. Oprocentowanie pożyczek jest zazwyczaj bardzo wysokie w porównaniu do oprocentowania kredytów.
Lombard wziął swoją nazwę od włoskich kupców nazywanych Longobardami (Lombardami), którzy osiedli się w Europie Zachodniej i w średniowiecznym Londynie.
To u nich w 1388 roku zastawił klejnoty koronne król Edward III, by zdobyć fundusze na wojnę z Francją.
Patronem właścicieli lombardów (a także dzieci i złodziei) jest święty Mikołaj.
Symbolizujące tą branżę trzy kule wywodzą się ponoć od trzech worków monet, jakie święty ofiarował trzem córkom biedaka, by mogły wyjść za mąż.
W okresie międzywojennym instytucja ta nazywała się oficjalnie zakładem zastawniczym 
Ciekawostka:
Wyprawa do Nowego Świata, podczas której Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę, została sfinansowana głównie pożyczką pod zastaw biżuterii hiszpańskiej królowej Izabeli Kastylijskiej.
