REKLAMY
soczewka kontaktowa

Soczewka kontaktowa - niewłaściwie nazywana też szkłem kontaktowym.

Jest to soczewka umieszczana bezpośrednio na rogówce oka.

Służy do korygowania wad wzroku, pełni funkcje opatrunkowe ale również kosmetyczne (np. zmiana koloru oczu).

Chyba jako pierwszy, podjął próby korygowania wzroku już Leonardo da Vinci.

W napisanej przez siebie książce Kodeks na temat oka, opisał tubę zakończoną soczewką i wypełnioną wodą.
Minąć musiały kolejne dwa wieki, zanim sławny filozof i matematyk - René Descartes Kartezjusz) przedstawił swoją koncepcje soczewek, które miały być zakładane na powierzchnię oka i w ten sposób korygować wady wzroku.

Jednak pierwsze, poważne już próby korekcji wad wzroku za pomocą soczewek zostały urzeczywistnione dopiero w wieku XVIII, przez angielskiego fizyka i lekarza Thomasa Younga.

REKLAMY

To właśnie on pierwszy skonstruował aparat - krótką (5 milimetrów) metalową tubę, na której końcu znajdowała się soczewka. Tuba po napełnieniu wodą przykładana była na powierzchnię oka. Sam twórca wypróbowywał swój wynalazek bezpośrednio na sobie (sam bowiem miał astygmatyzm, a w ówczesnych czasach nie znano jeszcze szkieł cylindrycznych).
August Müller
Pierwsze metody produkcji oraz stosowania soczewek na szerszą skalę opracowano dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Z początku, jedynym materiałem używanym do procesu wytwarzania soczewek kontaktowych było szkło. Soczewki produkowano jedyną znaną w tych czasach, techniką - wydmuchiwaniem i stąd ich optyka pozostawiała wiele do życzenia, a dopasowanie do oka stwarzało duże trudności. W dodatku było to niebezpieczne dla oka - jeśli do uszkodzenia soczewki dochodziło bezpośrednio na oku. Mimo to, niemiecki optyk - Otto Himmler wykonał soczewkę, której średnica wynosiła 20 milimetrów i pokrywała prawie całą powierzchnię oka.

Pierwszym, który założył pacjentowi szklaną soczewkę w roku 1889 był Niemiec August Müller. Była krucha, podatna na uszkodzenia i niewygodna bo  przykrywała całą widoczną część gałki ocznej i była jednocześnie niedokładna. Zdarzało się, że aby dopasować odpowiednie soczewki dla danego pacjenta, trzeba było wykonać kilkadziesiąt egzemplarzy, zanim udało się stworzyć właściwą.pierwsze soczewki kontaktowe Mimo to, zaaplikowana choremu z zaćmą i bez powieki, jako ochronę przed wysuszeniem i utratą oka, z powodzeniem służyła aż do śmierci chorego.
Używanie tego typu szkieł nie było łatwe - najpierw oko zakrapiano kokainą, która miała uśmierzać ból. Następnie zanurzano twarz pod wodą i dopiero wtedy zakładano soczewkę, w przeciwnym razie groziło powstanie pod szkłem bąbla powietrza, który mógłby uszkodzić oko.

Kolejny etap rozwoju produkcji soczewek związany był z zastosowaniem techniki odlewowej. Wyglądało to w ten sposób, że za pomocą specjalnej formy powielano kształt bezpośrednio z gałki ocznej. W dalszej kolejności uwzględniono również i zniekształcenia samych gałek ocznych. Choć coraz bardziej udoskonalane, były to jednak nadal soczewki szklane.

diamentowy błysk soczewki kontaktowejPrzełomem w rozwoju soczewek jest zdecydowanie wiek XX, kiedy to od 1937 roku do wyrobu soczewek zaczęto używać "szkła organicznego" (polimetakrylan metylu - PMMA), którego ogromną zaletą było to, że nie było tak podatne na uszkodzenia jak szkło. Pierwszym, który je wprowadził był amerykański optyk William Feinbloom.

Kolejnym rewolucyjnym odkryciem, które nastąpiło w roku 1963, było wykorzystanie elastomeru o nazwie hydrożel, wynalezionego przez czeskich chemików: Otto Wichterle i Drahoslava Lim. Ten materiał jest zresztą do dzisiaj wykorzystywany do produkcji soczewek. W formie suchej hydrożel ma właściwości twardego szkła organicznego, natomiast po uwodnieniu staje się miękki i elastyczny. różnorodne soczewki kontaktoweDlatego hydrożelowe soczewki kontaktowe są nie tylko idealnie dostosowane do różnych wad wzroku, ale również bezpieczne, wygodne i relatywnie tanie. W dodatku hydrożel umożliwia wymianę z otoczeniem cząsteczek gazów (dzięki temu oko nie jest narażone na brak tlenu i można soczewki nosić dłużej).
Od roku 1971, do produkcji soczewek kontaktowych wykorzystywany jest nasiąkający wodą (i zwiększający przez to swą objętość niemal o 1/4) plastik o nazwie vicon.
Współczesne soczewki wykonane są z elastycznych tworzyw o dużej zawartości wody (do 75%). Są supercienkie i doskonale przylegają do rogówki 

Zobacz więcej na stronie: http://www.twojesoczewki.com

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj