Kolorowy kosmetyk, składający się głównie z tłustego kremu i barwnika.
Zazwyczaj w formie sztyftu, jest używana do podkreślenia ust i nadania im barwy.
Kobiety chyba od zawsze chciały (przy użyciu dostępnych środków) zatuszować niedoskonałości swojego wyglądu.
Podstawowym narzędziem, które jej w tym pomaga od Babilonii, Egiptu, aż do naszych czasów była i jest szminka.
Niedawne odkrycie w jaskini Blombos w Południowej Afryce być może przesuwa początki kosmetyków aż do 70 tysięcy lat wstecz. Znaleziono tam bryłkę ochry, której najprawdopodobniej używały mieszkanki jaskiń, podczas gdy u nas szalały mamuty i niedźwiedzie jaskiniowe. Niektórzy uczeni twierdzą, że malowanie ust przy pomocy różowych kawałków skał przez jaskiniowe damy, służyło jaki sygnał dla mężczyzn, że nie mogą liczyć na ich względy, jeśli nie przyniosą do domu jakiegoś jedzenia.
Podobnie zresztą jest dzisiaj, kiedy elegancki makijaż oznacza, że kobieta gotowa jest przyjąć zaproszenie na kolację w lokalu.
Z całą pewnością kobiety malują usta co najmniej od 5 tysięcy lat. Dowodem na to jest pochodzące z tego okresu znalezisko odkryte na terenie ówczesnej Mezopotamii. Pomadka była wykonana na bazie potłuczonych kamieni półszlachetnych i nakładana na wargi i powieki.
Królowa Kleopatra VII (69-30 rok p.n.e.) podkreślała swoją urodę karminowym barwnikiem pozyskiwanym z chrząszczy. Wśród podobnych kosmetyków zdarzały się i takie, których receptury wykorzystywały substancje uznawane dziś za śmiertelne trucizny. Przykładem może być sporządzane przez Egipcjan czernidło kosmetyczne z siarczku ołowiu zmieszanego z węglem. Kobiety czerniły nim brwi.
Podobnie w Atenach, gdzie około III wieku p.n.e. kobiety posługiwały się białą szminką zawierającą biel ołowiową. Z kolei Rzymianki malowały się czerwonym tlenkiem ołowiu (minią - Pb3O4). 
Pierwsza nowoczesna szminka pojawiła się na rynku w 1884 roku w Paryżu. Była to mieszanina oleju rycynowego, wosku pszczelego i łoju jelenia, zawinięta w jedwabne opakowanie. Właściwie szminka miała wówczas postać płynu, i stosowano ją przy użyciu pędzelka.
Za wynalazcę współczesnej szminki uważany jest Amerykanin Maurice Levy, który skonstruował ją dla francuskiej firmy kosmetycznej Guerlain. Zaprezentowany przez niego w 1915 roku utwardzony sztyft, miał 5 centymetrów wysokości i wysuwano go za pomocą dźwigienki zamontowanej w obudowie.
Szminka zdobyła popularność dzięki sufrażystkom, które nosiły ją na znak emancypacji‚ bo wcześniej mocno umalowane, czerwone usta wskazywały na prostytutkę.
Jeszcze w roku 1924 nowojorska "Rada Zdrowia" (The New York Board of Health) przymierzała się do legislacyjnego zakazu używania szminki z wyjątkiem sytuacji, kiedy trzeba było maskować skutki choroby. Nie argumentowano jednak tych prób względami religijnymi, ale zdrowotnymi.
Zdaniem Rady szminka zawiera trucizny, które mogą okazać się szkodliwe dla zdrowia... mężczyzn całujących wyszminkowane kobiety. 
Wszystkie te próby i opinie nie były już w stanie zatrzymać triumfalnego marszu szminki. Coraz więcej było jej zwolenniczek, coraz więcej powstawało firm produkujących kosmetyki, w tym także szminki. Producent kosmetyków Max Factor, twierdził nawet‚ że kobieta‚ która ma nieumalowane usta, czuje się w miejscu publicznym naga.
W 1927 roku Francuz Paul Baudecroux wyprodukował taką pomadkę do ust, którą wyciskało się z tubki wprost na wargi.
W latach 50-tych nastąpił prawdziwy przewrót technologiczny w dziedzinie makijażu. Stało się to za sprawą chemiczki Hazel Bishop, która pracując po nocach w swojej kuchni wynalazła nierozmazującą się szminkę. Reklamowano ją później wizerunkiem całującej się pary i hasłem: "Pozostaje na tobie, nie na nim".
Dzisiejsza szminka oprócz podstawowych składników może również zawierać witaminy, substancje odżywcze, nabłyszczające, nawilżające, zapachowe, oraz filtry chroniące przed promieniowaniem ultrafioletowym. Jej kolor zależy od stopnia nasycenia zawartego w niej pigmentu.
Patent szminki wykorzystał w 1969 roku niemiecki gigant chemiczny Henkel‚ produkując klej Pritt w ruchomym sztyfcie.
Pewnie nawet nie przypuszczasz, że w ciągu życia kobiety, do jej żołądka wędruje niemal 4 kilogramy czerwonej masy. Oznacza to, że przeciętna właścicielka malowanych ust w ciągu życia zjada prawie 100 szminek. Na szczęście współczesne szminki są nieszkodliwe dla zdrowia - składają się z olejów, wosków, pigmentów, substancji aromatycznych i pielęgnujących (np. olej rycynowy, wyciąg z rumianku).
Spora część pomadek zostaje też scałowana, albo ląduje na serwetkach i brzegach filiżanek 
