REKLAMY

Najdawniejszym przykładem torów kolejowych, była starożytna droga koleinowa.

Drewniane tory kolejowe z belek, ułatwiające transport, stosowano w kopalniach rudy i węgla w górach Siedmiogrodu w XVI wieku.

Pierwszy ich opis podaje G. Agricola w 1556 roku, choć niewykluczone, że torów używano w Anglii już w XV wieku.

W 1716 roku w Anglii zaczęto pokrywać powierzchnie podłużnych belek torów, cienkimi płytkami z żelaza kutego (a później z tańszego żeliwa).


REKLAMY

W 1738 roku w Whitehaven (Anglia) użyto szyn żelaznych ułożonych na drewnianych belkach podłużnych. W 1776 roku wprowadzono szyny żeliwne w kształcie kątownika, a w 1789 roku szyny zbliżone kształtem do obecnie stosowanych, mające główkę i szyjkę.
Kształt szyny uzupełnił w 1831 roku amerykański wynalazca Robert Livingston Stevens, dodając szeroką stopę.

W miarę rozwoju kolejnictwa, rósł ciężar i przekrój szyn. W związku z tym zaczęto usuwać spod szyn podłużne belki drewniane i tor kolejowy przybrał swą nowoczesną postać (żelazne szyny na drewnianych poprzecznych podkładach). Od końca XIX wieku stosuje się coraz częściej podkłady żelbetowe.

szyny kolejoweRozstaw szyn tzw. normalnego toru wynosi 1435 milimetrów i ma go około 70% światowej sieci kolejowej. Taki, a nie inny wymiar wywodzi się od rozstawu kół wózków z węglem, używanych na początku XIX wieku w Anglii (4 stopy 8 i pół cala).

Niektóre państwa stosują szerszy rozstaw torów (Rosja, Hiszpania, Irlandia), natomiast lokalne kolejki wąskotorowe jeżdżą po torach o rozstawie nawet 60 centymetrów 

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj