Obszyty kawałek płótna niewielkich rozmiarów.
Zanim stała się zwyczajnym przedmiotem codziennego użytku, jej historia była znacznie ciekawsza niżby się mogło wydawać.
Znano ją już w starożytnym Egipcie, noszona na szyi (podobnie jak inny amulet szczęścia - skarabeusz) pełniła rolę amuletu posiadającego moc odczyniania uroków, a nawet leczenia chorych na umyśle.
U Maurów obdarowywano chusteczkami na znak miłości i dozgonnej przyjaźni - jej wręczenie niemal całkowicie zastępowało słowa gorących wyznań czy przysiąg.
Znano i używano chusteczek również w starożytnej Grecji, gdzie pełniły rolę dekoracyjnego drobiazgu, którym chętnie bawiły się panie nie wiedzące niekiedy, co począć z rękami podczas towarzyskiej konwersacji. To właśnie w Grecji po raz pierwszy używano chusteczki do wycierania twarzy.
Przez długi czas do tego zresztą chusteczka służyła, a nos wycierało się dłonią. 
Dopiero od XV wieku, we Włoszech zaczęto chusteczki używać w obecnym zakresie.
Następne wieki były "sprzyjające" dla chusteczki. Z powodu drogich materiałów z jakich były wykonywane, zdobione koronkami, wyszywane złotem i perłami, a na dokładkę perfumowane, stały się przedmiotem zbytku - przekazywano je sobie z pokolenia na pokolenie, stanowiły nawet element posagu panny młodej.
Chusteczki noszono w dłoni, bądź wsuwano między palec a obrączkę. Były tak ważnym elementem stroju, że we Francji król Ludwik XIV wydał dekret w sprawie ujednolicenia ich kształtu: od 1685 roku na mocy tego nakazu chusteczka miała być kwadratowa.
W XVI wiecznej Anglii damy obdarowywały malutkimi chusteczkami swoich adoratorów, którzy nosili je później przypięte do kapeluszy.
Tak było u bogaczy, najskromniejsze chusteczki już wtedy podobne były do używanych obecnie.
Z czasem chustki bogaczy stają się bardziej skromne, ale za to coraz bardziej użyteczne, choć nadal używano ich stosunkowo rzadko. W Polsce jeszcze w XVII wieku, chustki do nosa były używane sporadycznie zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety.
Upowszechnienie tabaki w XVIII wieku sprawiło, że chusteczka stała się niezbędna do ochrony twarzy i ubrania przed skutkami kichnięcia. Stała się czymś tak nieodzownym, jak spodnie czy buty. Jej rozmiary znacznie wzrosły (podczas Wielkiej Rewolucji modne były chustki jak ćwierć prześcieradła), modne stały się zdobione obrazkami przedstawiającymi wodzów, bitwy, mapy i inne tematy historyczno-polityczne. Chustką taką można było w razie potrzeby z powodzeniem zawinąć szyję przed zimnem, lub zrobić z niej temblak.
Koniec mody na zażywanie tabaki w XIX wieku sprawił, że nastał czas na eleganckie, cienkie, białe chusteczki z dobrego gatunkowo płótna lub bawełny o wymiarach zbliżonych do dzisiejszych. Uważane były za element bielizny osobistej. Kobiety używały chusteczek batystowych lub jedwabnych, najczęściej haftowanych lub obszywanych koronkami; na co dzień jednak używały zwykłych perkalowych, mężczyźni zaś posługiwali się chusteczkami w ciemnych kolorach.
Od roku 1924, płócienne chusteczki zaczęły powoli tracić swoje znaczenie. W sprzedaży pojawiły się pierwsze chusteczki papierowe (zwane też higienicznymi lub jednorazowymi), które obecnie są w powszechnym użyciu. Eleganckie, wykonane z dobrego materiału chusteczki tradycyjne, nadal jednak są używanie - stanowią obowiązkowy element każdego uroczystego stroju 
