Z greckiego: hodós - droga; metréo - mierzę, inaczej drogomierz.
Ta maszyna znana od czasów antycznych, służy jak rejestrator pokonanej odległości.
Jest to po prostu licznik obrotów wykonanych przez koło podczas jazdy.
Pierwsze urządzenie, które dawało możliwość zmierzenia odległości podróżowania, opisał Witruwiusz jeszcze przed naszą erą.
Prawdopodobnie urządzenie to zostało skonstruowane przez greckiego uczonego Archimedesa i było oparte na kołach z rydwanu o średnicy około 1,1 metra, które musiały wykonać 400 obrotów na pokonanie jednej mili rzymskiej (1400 metrów).
Podczas każdego obrotu, końcówka na osi wozu wchodziła w koło z 400 zębami. Ta czynność uruchamiała kolejny mechanizm złożony z rozmieszczonych na obwodzie otworów, przez które wypadały do specjalnego pudełka umieszczone wyżej kamyki. Ilość kamyków, które znalazły się w pudełku służyła do obliczenia dystansu.
Znany ze skonstruowania niezwykle czujnego sejsmografu - Zhang Heng, też wymyślił hodometr w kształcie wozu, który po przebyciu każdej połowy kilometra wydawał sygnał dźwiękowy - figurka uderzała w bęben.
Skonstruowaniem takiego urządzenia zajmowali się również m.in. Heron z Aleksandrii, oraz Leonardo da Vinci - drogomierz Leonarda został naszkicowany w kilku wersjach: jako licznik mil, obrotów koła oraz kroków.
Na podobnych zasadach działające urządzenie zliczające wymyślił i zbudował Blaise Pascal. Jego pascalina była zbudowana z zazębiających się kół, w których każde kolejne koło mogło zacząć swój obrót dopiero po wykonaniu określonej liczby obrotów koła zębatego poprzedzającego.
Anglik Thomas Savery zbudował i po raz pierwszy zastosował urządzenie do pomiaru pokonanego dystansu na statkach.
Kolejnym, który zajmował się odległościami pokonywanymi podczas podróży był Benjamin Franklin - kiedy jako jako Minister Łączności w roku 1775 zajął się analizowaniem najlepszych tras dla dostarczania poczty.
Pierwszy nowoczesny drogomierz skonstruował Andre Sleeswyk. Wykorzystywał on koła zębate - podobne do mechanizmu z Antikithiry.
Natomiast znane obecnie drogomierze, w których oddzielne tryby przesuwają kolejne cyfry na wyświetlaczu opracował William Clayton z pomocą Orsona Pratta. W drogomierzu Claytona znajdowały się dwa koła zębate, z których jedno obracało się co ćwierć mili a drugie co każde 10 mil.
Dzisiaj Policja stosuje podobne urządzenia podczas analizy przyczyn wypadków drogowych - mierząc np. drogę hamowania samochodów czy innych pojazdów 
